تسلسل

خواستم از سیاست بلغور کنم  فهم ام شد از ما بهتران هر چه دوختن اجانب ملبس به قدرت پاره کردن و وصله زدن تا اقامه دین شان قضا نشود .نهایت چیزی که از چله نشینی حکومت شان روشن شده این بود که انقلاب جمع صفر بود .....

چشمانم از انتظار نگاه تو تاول زده ! رسم جفا رفتن است اما تو نیامدی تا رفتن معنا شود . طلوع لبخندت با تلاوت اشک من مترادف شد این قائله را هیچ سامانی نبست  ! نفس هایم آلوده هواخواهی دیگران است این ابتلا  حکایت از دلی گرسنه دارد....